Iedereen wordt het, echt waar, iedereen
al zie je het meestal niet erg meteen.
Mensen die oud zijn met rimpeltjesvel
die zijn het, ja zijn het, altijd al wel.

Ze hebben geen vader of moeder meer,
dat lijkt heel gewoon, toch voelt het als zeer.
Ze gaan niet huilen, maar fijn is het niet
het lijkt een beetje op schemerverdriet.

Niemand zegt trots ‘lieve kind toch van mij’,
die zin is voorgoed, voor altijd voorbij.
Je bent van niemand meer en hoe je was
begint bij wat jij weet dus later pas.

Wanneer ouders dood zijn, ben jij ook weg,
terwijl je gewoon praat over de heg,
ver zwemt in de zee of lekker lui leest
je bent nooit meer zoals je bent geweest.

Wees zijn, ik denk dat je dit wel gelooft,
is zwaar voor je hart en zwaar voor je hoofd.
En oude mensen, zo breekbaar als wat
zijn dat soms doodgewoon heel erg zat.

Wees. Co Baas-Hazenbosch. Uit: Vijf draken verslagen. Samenstelling Ted van Lieshout. Querido, 2011.
Het is bijna weer Allerheiligen/ Allerzielen. Dan verzorgen mensen de graven van hun geliefden, zetten lichtjes en bloemen neer en zingen liedjes voor hun doden. In veel kerken zijn gisteren kaarsen aangestoken en de namen genoemd van mensen die het afgelopen jaar zijn gestorven.
Allerheiligen is op 1 november, Allerzielen op 2 november. Allerheiligenavond of Halloween, de avond van 31 oktober, was vroeger voorbereidingsavond. Nu is het een verkleedfeest.
In de Iers-Keltische traditie begon het nieuwe jaar op 1 november. 31 oktober was dus oudejaarsavond. De oogst was binnen, tijd voor een vrije dag, het Keltische nieuwjaar Samhain. De Kelten geloofden dat de geesten van de gestorvenen van het afgelopen jaar op 31 oktober terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. Ze droegen maskers om de boze geesten te weren. Later vermengden deze Keltische tradities zich met Romeinse en christelijke. Tegenwoordig bedenken mensen ook nieuwe rituelen om de doden te herdenken.  Meer lezen ? Allerheiligen en Allerzielen