Tag Archief van: vijf draken verslagen

elke keer wanneer
mijn vader een sigaret dood
drukt, denk ik dat ik hem
of haar – dat weet je niet –
hoor piepen van de pijn

ook als mam de
staartjes van de boontjes
snijdt, bloemstelen schuin af
knipt, een ei stukslaat
of pasta kookt
hoor ik duidelijk huilen
doodsnood smeekbedes
gillende paniek – maar
misschien ligt dat aan mij
en ben ik fantaziek

toch gek
want als ik zelf weer
eens klappen krijg
(bloedlip
blauwoog
bibberbeen)
in de pauze, op het plein
waar iedereen me keihard

ziet
hoor ik niemand piepen

Tim Gladdines. Uit: Vijf draken verslagen. Querido’s poëziespektakel 5. Samenstelling Ted van Lieshout. Querido, 2011.
Dit gedicht is geplaatst met toestemming vooraf van uitgeverij Querido.

Als ik nu een draak was kwam er
stoom uit mijn twee oren

sissend schuim droop van mijn schubben
bliksem rolde van mijn tong

donder tolde rond mijn lippen
hete damp sloeg van mijn staart.

Maar ik ben
geen draak. Ik wacht

tot ik jou niet meer wil schroeien
vuur en as op je ga sproeien

smurrie in je haar wil doen
in elk neusgat een citroen, in je bed een schorpioen.

Tot de gloeiende orkaan die
jou aan de kant wil vegen is gezakt naar windkracht negen

tot mijn sneeuwstorm poolwind is, hagel, regenbui,
jij niet sneeuwblind word maar halfslag tranend als van ui.

Ja ik wacht. Tot ik niet meer toe wil slaan.
O wat heb jij een geluk dat draken niet bestaan.
Diet Groothuis. Uit: Vijf draken verslagen.  Querido’s Poëziespektakel. Verzameld door Ted van Lieshout. Meerdere illustratoren. Querido, 2011.
Normaal schrijf ik zelf recensies. Maar dit keer krijgen jullie die van Jaap Friso te lezen. Waarom? Omdat ik er net zo over denk als hij. Dan is het onzin om hetzelfde twee keer op te schrijven. Met dank aan en met toestemming van JaapLeest 
Het poëziespektakel is een fraaie en nuttige catalogus
Honderzesenveertig gedichten geschreven en vijfenveertig tekeningen gemaakt, staat te lezen op de cover het vierde deel van Querido’s Poëziespektakel. Het initiatief van schrijver/dichter/illustrator Ted van Lieshout houdt stand en is inmiddels een soort van catalogus van de Nederlandse kinderpoëzie.
Weinig uitgevers durven nog poëzie uit te geven, of het moet om iemand als Toon Tellegen gaan. In de oogst kinderboeken van de afgelopen maanden ontwaar ik slechts een enkele dichtbundel, waaronder Likmevestje van Elma van Haren. Querido’s Poëziespektakel vervult zeker een leemte maar het moet niet zo zijn dat dichters louter op dit soort verzamelbundels zijn aangewezen. Deze verzameling heeft eerder de functie van een catalogus: kijk eens wat er allemaal voor moois wordt geschreven en getekend, en minder moois ook trouwens. Talenten staan op (Simon van der Geest trapte zijn bekroonde Dissus af in deel 2) en bewezen dichters (Leendert Witvliet, Karel Eykman) bewijzen zich opnieuw. Uitgevers, scholen en andere geinteresseerden kunnen er uit shoppen en er een vervolg aan geven. Met die functie blijft het een uiterst nuttig en bijna noodzakelijk project, niet in de laatste plaats voor dichters en illustratoren zelf.
Zoals in iedere bundel sorteert Van Lieshout de gedichten op thema’s wat vaak verrassende en grappige combinaties oplevert. Het meandert van versen over hondjes, zusjes naar gedichten over verliefdheid en dromen. Er staan in deze bundel relatief veel bijdragen die op het randje van de kinderpoëzie zitten, een grens die uitermate vaag is natuurlijk. Vijf draken verslagen is deels een hommage aan Annie M. G. Schmidt, de titel komt uit haar gedicht De ridder van Vogelenzang en haar schaap Veronica wordt op verschillende manier lof toegedicht.
Zo uitgekristallisseerd als de vorige bloemlezing is deze bundel niet; het spektakel is er een beetje vanaf. Na zoveel gedichten hap je naar adem; door de kwantiteit, de enorme diversiteit aan vormen en thema’s. Het valt niet mee om het koren van het kaf te scheiden en uitschieters kent de bundel dan ook niet echt, al ben ik erg gecharmeerd van dit kleine liefdesgedichtje van Tanneke Wigersma:
Mijn hart is een rood hondje
dat blaft en bijt misschien.
Maar dat kwispelend rent
als jij in de buurt bent
en vooral als jij dichtbij bij me bent.
Gedichten zijn gepubliceerd met toestemming vooraf van uitgeverij Querido.

Geen stap kan ik zetten in dit huis
zonder een woord van mijn ma
Over handdoeken op stapel en op kleur
Over de zin van de mat
Over de kalkaanslag in het bad
Over mijn oksels en hun geur
De vuile sokken onder mijn bed
En de koffie die twee keer
met hetzelfde filter is gezet
Alles moet schoon, recht en fris
Ze controleert mijn tanden, mijn zolen
en als het even kan
de zuurtegraad van mijn spuug als ik slis

Dus toen mijn moeder in de badkamer
zo voor de wasmachine zat
Met een grote stapel vuile was
klaar op de badkamermat
Toen…duwde ik haar erin

Deurtje dicht
Flink heet wassen
en veel wasverzachter
Heel veel wasverzachter moest erbij

Mijn moeder had me moeten zien
zo keurig als ik alles deed
Maar ze was een beetje in de war

toen ze schoon en zacht uit de droger gleed
Tanneke Wigersma. Uit: Vijf draken verslagen. Querido’s Poëziespektakel 4. Samenstelling Ted van Lieshout. Querido, 2011.
Bovenstaand gedicht is geplaatst met toestemming vooraf van uitgeverij Querido.

hoe lang duur ik ongeveer
het komt niet op een jaar
is er iemand iemand iemand
ooit, die zegt: nu ben je klaar

met wespen redden uit de vijver
en vogels uit de kat
met vleugels spalken, vlinders
vliegen vissen uit het bad

en wakken maken voor de eenden
als het weer eens vriest
en in de deuren luikjes maken
zodat de kat niet binnen piest

ik heb enorm mijn best gedaan
maar niemand die het merkt
dus vraag ik u of wie dan ook

wanneer ben ik uitgewerkt?
Kate Schlingemann. Uit: Vijf draken verslagen, Querido’s poëziespektakel 4. Samenstelling Ted van Lieshout. Querido, 2011.
Bovenstaand gedicht is geplaatst met toestemming vooraf van uitgeverij Querido.

Eindelijk is ‘Vijf draken verslagen’, Querido’s Poëziespektakel 4, uit met 96 pagina’s  heerlijke kindergedichten en -tekeningen over grote en kleine helden. Voor poëzieliefhebbers een driesterrenmaaltijd! Hier vast een van de gedichten:
Ik zal je zeggen hoe dat gaat:
Tzik!
Bliksem
in je mik!
Je skelet staat te tikken
en te hikken
tot je
alle botjes
weet te
zitten
so
wat deed dat pijn, vooral
de botjes
in mijn
piemel

Er kwam geen geluid mijn mond uit,
alleen maar een zwart wolkje
Het smaakte naar benzine
Nu noemen ze mij Elektroman
Een naam moet je verdienen
Simon van der Geest. Piesen op het schrikdraad. Dit gedicht is geplaatst met toestemming vooraf van uitgeverij Querido.
Querido’s Poëziespektakel 4. Samenstelling Ted van Lieshout, 78 dichters, 25 tekenaars. Querido 2011.