Tag Archief van: vertaald

Nooit eerder had hij een rivier gezien. Het was een glad, kronkelend wezen dat gorgelend dingen vastgreep en ze met een borrelende lach weer losliet. Alles glansde en glinsterde, bubbelde en ritselde. De Mol was betoverd. Hij liep langs de rivier zoals je loopt naast iemand die je de meest spannende verhalen vertelt.
[…] Het waren de beste verhalen van de wereld, vanuit het hart van de aarde op reis naar de zee.
[…]
‘…in boten…of mét boten,’ ging de Rat onverstoorbaar verder, terwijl hij overeind kroop. ‘Erin of eruit, dat maakt niet uit, dat is het plezier ervan. Of je op je bestemming aankomt of ergens anders, of zelfs als je nooit ergens komt, je bent altijd bezig. Je hóéft nooit iets te doen, maar als je het dan toch doet, is er altijd weer iets anders om te doen. En je kunt het dan meteen doen, maar liever niet.
Kenneth Grahame. Uit: De wind in de wilgen. Illustraties Ernest H. Shepard. Vertaling Reggie Naus. Ploegsma, 2018.
Deze klassieker opnieuw laten vertalen en uitbrengen: wat een fijne actie van uitgeverij Ploegsma. Wie is niet groot geworden met het heerlijke verhaal over Mol en Pad, Das, Rat en het Wilde Woud?
Maar de vorige vertaling was sleets en oubollig, waardoor huidige generaties het boek links lieten liggen. Met deze aanstekelijke, kwieke vertaling van kinderboekenschrijver Reggie Naus kunnen Nederlandse kinderen weer jaren vooruit. De taal van de nieuwe uitgave is fris en snel, helder en prachtig poëtisch waardoor het boek weer dichtbij de belevingswereld van kinderen, en volwassenen,  komt. De oorspronkelijke tekeningen zijn gehandhaafd, nog steeds even sfeervol en grappig als altijd.
Leeftijd 5+

Niets

In het leven van een beer
gebeurt niet veel bijzonders.

Vaak doet Björn helemaal niks.
Maar hij verveelt zich nooit.

Soms zit hij gewoon een beetje.
Op een lauw stuk steen bijvoorbeeld.
Of op een mossig hoopje gras.
Er komt iemand langs. De eekhoorn of zo.

‘Wat ben je aan het doen Björn?’
‘Ik kijk naar hoe de bomen groeien.’ |
‘Maar daar zie je toch niks van?’
‘Ik zie de blaadjes.’
‘Maar die groeien niet!’
‘Ach, laat ze toch.’

En hij gaat verder met kijken.
Vervolgens gaapt hij zo hard dat de koolmees
denkt dat ze de wind hoort opsteken.

Delphine Perret. Uit: Björn. Zes berenverhalen. Vertaling Edward van de Vendel. Davidsfonds/Infodok, 2018.
Een blije, honing etende, dikke beer, die samen met andere dieren als eekhoorn en uil in het bos woont, waar kennen we dat van? Winnie de Poeh dringt zich onweerstaanbaar op zodra je Björn begint te lezen, net als de dierenverhalen van Toon Tellegen.
Maar de verhaaltjes van Björn kunnen heel goed op zichzelf staan en zijn grappig, lief en verhalend genoeg om A.A. Milne en Tellegen tijdelijk te kunnen vergeten.
Björn en de andere dieren maken van alles mee, zoals een namaakcarnaval, waarbij ze de verkleedkleren gewoon even van de waslijn van kampeerders in het bos halen en daarna weer terughangen; en een in de lotto gewonnen nieuwe driezitsbank voor Björns huis, die veel beter in het bos past. Het leven van alledag: dat is voor Björn (en Perret) inspiratie genoeg.
De teksten zijn erg goed vertaald, wat de leeservaring heel aangenaam maakt. Af en toe schiet ik zelfs hardop in de lach:
‘De vos vraagt wat dat voor ding is. Björn laat zien hoe je de vork moet gebruiken. Zo fantastisch. Je kunt er beter mee krabben dan met de krabbigste krabboom.’
De summiere pentekeningen voegen precies voldoende details en gezichtsuitdrukkingen toe om je een beeld te kunnen vormen van de personages en hun belevenissen.
Het boekje is met zorg uitgegeven in een limekleurige harde kaft en fijn mintgroene pagina’s, wat zowel rustgevend als heel vrolijk leest. Heerlijk boekje.
Leeftijd: 4+