eergister
zag ik op het strand
1 dode witte kip
en 1 dode zwart-witgevlekte hond
met een strakke dikke buik
1 plastic viskist
met erop in blauw de woorden
VISMIJN VLISSINGEN
1 bamboestok van wel 2 meter
en 1 nat en donker kledingstuk
met een schroeivlek
een jas de zakken vol zeezand

kip en hond
zijn ergens op de Westerschelde
te water geraakt
hun schip vloog eerst in brand
brak toen in de storm en zonk
ze probeerden zich te redden
met die viskist van de vismijn ze gebruikten
de bamboestok als mast maakten
er de jas als vlag aan vast
maar niemand
die hen zag
of hoorde
het werd nacht en de storm nam toe
windkracht acht negen tien
het water was ijskoud
ze werden bang en maakten in paniek
harde geluiden (gekakel en geblaf)
ze kregen ruzie en werden ziek
van angst de kist kipte en de kip
viel eraf
en verdronk terstond de hond
zwom eerst nog wat rond
maar dronk jankend steeds meer water
later vond ik ze
kip
hond
kist
stok
jas

in die volgorde
en niet anders
zodat ik precies wist
wat er voorgevallen was

(dat van die harde storm
en van die brand
heb ik uit de krant)
Wim Hofman. Uit: Na de storm. Querido, 2005