Suzie en Hond zijn zich aan het vervelen.
De beer heeft buikpijn,
dus die heeft geen zin meer om te spelen.
Alle potloden zijn bot,
de puzzel wil niet passen
en de nieuwe pop is al kapot.

Plotseling hoort Suzie een gek geluid…
‘Help, help, laat me hieruit.’

‘Wie is daar?’ vraagt Suzie verrast.
‘Ik ben het, en ik heb honger,’
klinkt het zielig
uit het laatje van de kast.

‘Honger?’ vraagt Suzie.
‘Wil je snoep? Of lust je een taartje?’
‘Ik heb honger om te knippen!’ zegt het schaartje.

‘Ik hou erg van meisjesharen,
die vind ik altijd lekker smaken.’
(…)
Jaap Robben. Uit: Suzie Ruzie en het schaartje. Illustraties Benjamin Leroy. Gottmer, 2016. 
Het schaartje laat het niet bij de meisjesharen. Ook Hond, de beer, de gordijnen, de stoel, en de lamp moeten er aan geloven.
Als het verwoestende duo naar buiten gaat is het hek van de dam: schaartje kan álles, letterlijk álles knippen, tot aan een verkeerslicht en de broekriem van een politieagent toe. Maar als hij aan Suzies vinger begint vindt ze het opeens niet meer leuk.
Suzie Ruzie en het schaartje is samen met het boek Suzie Ruzie en de stinkvinger de start van een serie prentenboeken over een energieke, onaagepaste peuter. Herkenbaar voor ouders en lekker over de top, zoals we van Robben en Leroy gewend zijn in bijv. De Zuurtjes. Benjamin Leroy tekent grappig en vol vaart: beer (die met buikpijn) heeft een zwaard in zijn buik en  schaartje knipt soms wel op hele gevoelige plaatsen zoals de achterkant van de broek van de buurman, waardoor een tatoeage zichtbaar wordt. Hopelijk volgen er nog veel meer delen.