Tag Archief van: Noach

Meer dan honderdtwintigduizend
inwoners telt Ninevé,
die niet leven naar Gods wet;
ze nemen er een loopje mee.

Dan roept God tot Jonas: ‘Ik wil
dat jij naar die stad toe gaat.
Waarschuw ’t volk, dat het verschil
niet inziet tussen goed en kwaad.’

Ninevé? denkt Jonas. Echt niet.
En Gods boodschap? Weg ermee!
Dus hij gaat de and’re kant op
en zo komt hij bij de zee.
[…]

’t Bange scheepsvolk jonast hem
de golven in, hals over kop.
Daar slokt een enorme vis
de drenkeling in één hap op.

[…]
God besluit dan met de woorden:
‘Jonas, prent goed in je brein,
dat jouw sores vergeleken
met de mijne peanuts zijn.’
Maria van Donkelaar. Uit: Toen Jonas in de walvis zat. Verhalen uit het Oude Testament op rijm. Tekeningen Sylvia Weve. Gottmer, 2021.
“deze onverwoestbare, inspirerende verhalen (zijn) geen eigendom van ‘de kerk’ of van een bepaald geloof. En dat is het mooie: ze zijn van niemand en daarom zijn ze van en voor iedereen, dus ook van jou’ , staat in het Woord vooraf van dit boek. Het zijn verhalen over de eerste mensen, Adam en Eva; over Noach ronddobberend in zijn ark, over God en engelen, over heldin Judith en Daniel in de leeuwenkuil. Verhalen uit de christelijke bijbel, maar evenzeer onderdeel van het joodse geloof en veel van de personages komen ook voor in de Koran.
Fijn dat de oude verhalen opnieuw worden verteld, zoals dat al eeuwenlang gebeurt met deze verhalen, zodat ze niet verloren gaan voor kinderen van nu.
Fijn ook dat ze in versvorm worden verteld en dat er een mooi boek van is gemaakt, met kleurrijke platen, stevig papier en een harde kaft, zodat het lekker lang meegaat.
De paginagrote, kleurige tekeningen van Sylvia Weve zijn kunstig mooi  maar niet heel toegankelijk voor veel kinderen. Jammer ook dat de schrijfster álle verhalen steeds opnieuw in dezelfde strakke vorm giet, met een traditioneel ritme en (parend) rijm.  Deze verhalen smeken juist om nieuwe versvormen, experimenten met taal en ritme, om snelheid en vaart.
Leeftijd: 8+