“Hou van die hond” is een superboek. Het is spannend, grappig en een beetje zielig. De gedichten in het boek maken het zelfs nog spannender, al kun je je dat misschien nauwelijks voorstellen.
“Hou van die hond” gaat over Jack, zijn hond, zijn juf en over woorden die soms zomaar gedichten worden. Hij schrijft korte berichtjes voor zijn juf, als ze een les ‘gedichten schrijven’ hebben. Dat doen jongens niet, schrijft hij, alleen meisjes schrijven gedichten. Hij kan niet eens gedichten schrijven omdat zijn hoofd leeg is, schrijft hij. En van dat gedicht dat ze hebben gelezen, over een rode kruiwagen en witte kippen, snapt hij niks, schrijft hij.
Dan maakt hij toch een eigen gedicht, over een blauwe auto vol modder, die hard over de weg rijdt. Zijn juf mag het niet hardop voorlezen en niet op het bord zetten, schrijft hij. Steeds meer gedichten schrijft Jack, en je komt er steeds een beetje verder achter dat hij over een geheim schrijft, een verdrietig geheim.
Dat ga ik hier natuurlijk niet verklappen, anders is het boek niet meer leuk maar ooohh wat een prachtig boek is dit. Het is geschreven door de Amerikaanse schrijfster Sharon Creech. Die heeft nog meer geweldige boeken geschreven maar dit is het leukste. Meer over haar: http://www.sharoncreech.com/