Hoor je dat…?
Dat is de wind.
En zie je dat stipje
aan de horizon?
Dat ben jij .
Voor je kwam
Wist ik niet
Wie je zou zijn,
Hoe je eruit zou zien,
Hoe je zou klinken, ruiken, bewegen…
Maar zo dus.
Zoals jij.
Je wilde spelen.
Geen idee hoe dat moest…
[…]
We waren altijd samen.
Dag en nacht.
Ik waakte over jou.
En jij over mij.
De wind blies zachtjes door.
(onhoorbaar) ffffffffffffffffffffffffffffffff
[…]
Claudia Jong. Uit: De wind en wij. Tekeningen en idee: Kristof Devos. De Eenhoorn, 2020.
Waar gaat dit over? denk je verbluft aan het begin van dit poëtische, ongelooflijk mooi getekende groot formaat prentenboek met harde kaft. Je kunt er van alles bij verzinnen. Allengs lijkt het over opvoeden en opgroeien te gaan, over loslaten en duwtjes in de rug geven, altijd maar weer. Over de wind die ons meevoert, en die onze haren laat wapperen. Maar dat moet je zelf bedenken. De tekeningen en de teksten beroeren, laten je glimlachen en nog eens goed kijken, vragend opnieuw lezen en weer, zuchten van ontroering en verrukking en lachen, weer lachen. Het boek won de ca award of Excellence en kreeg een Honorable Mention van 3×3 Magazine New York.
Wát een fijn leeftijdsloos, fabelachtig mooi samenspel van tekst en tekeningen. Liefdevol, spannend, speels en beeldend gemaakt. Om steeds opnieuw door te bladeren.