Tag Archief van: dierenboek

Hebben dieren ook seks?
Hoe doen olifanten het?
Kunnen dieren homo zijn?
En wat doen slangen met elkaar?
Katharina von der Gathen. Uit: Bij de beesten af. Het liefdesleven van dieren. Illustraties Anke Kuhl. Gottmer, 2018.
Je verzint het niet. Maar er bestaat een vogel die maandenlang alleen maar bezig is om een prachtig, rijk versierd nest te bouwen, en dat allemaal om een vrouwtje naar zich toe te lokken zodat hij seks met haar kan hebben.
Wist je trouwens dat er hagedissensoorten bestaan die geen mannetjes kennen, waar dus de vrouwtjes elkaar bevruchten?
Dat in de buik van de zandtijgerhaai de sterkste babyhaaitjes hun zwakkere broertjes en zusjes alvast opeten, zodat zijzelf sterk en gezond ter wereld kunnen komen? Gruwelijke he?
Dit boek is één langgerekt festijn van grappige en bijzondere dierenweetjes over seks en babies, piemels, baarmoeders en eieren, voor alle echt nieuwsgierige kinderen. De tekeningen zijn stripboekachtig, grappig, goed en vrolijk en als kers op de taart vind je midden in het boek een uitklapbare piemelgalerie.  Heerlijk boek.
Leeftijd: 6+

Wanneer de nacht
het licht uitdoet
en de duisternis
het land bedekt
dat is de tijd dat hij tevoorschijn komt
en uit zijn sluimering wordt gewekt.

Zijn ogen gitzwart in zijn kop
sterrenlicht weerkaatst erop.
Zo struint met vlammetjes aan weerszij
het hert van de taiga rond.
Schattig?
Valt mee:
er steken twee vampiertanden uit zijn mond.

Om mee te doden?
Bloed te zuigen?
Angst te zaaien?
Af te tuigen?
Welnee.
Om zich in te vechten bij een dame.
Want op kracht komt het aan
– denken de mannen –
maar hun vrouwen letten met name
op iets anders.

Struinen de bokken door pikdonker land,
hun wapens altijd bij de hand,
wordt er door de dames flink gesnuffeld:
de geur van aarde die is omgewoeld,
mossen die zijn afgekoeld,
de geur van het doven van de dag
voortgebracht door een vleugelslag
een vermoeden van poep
een vermoeden van plas
de avonddauw op het voorjaarsgras,
de wind door een broeierig berkenwoud,
dat is het parfum waar een hinde van houdt.
Pure muskus uit een klier
van een lekker mannetjesdier.

Die geur en niets anders wil ze in haar neus.
En terwijl die macho’s met hun tanden blinken
hoor je die vrouwtjes allemaal denken:
jongens, hou die wapens nou eens op zak,
geen interesse in.
Wat we dan wel willen?
Dat jullie voor eeuwig en altijd
verrukkelijk stinken!
Bibi Dumon Tak. Uit: Laat een boodschap achter in het zand. Illustraties Annemarie van Haeringen. Querido, 2018.
Vindt Bibi Dumon Tak daar zomaar opeens een nieuw genre uit: non-fictiepoëzie. Gedichten over dieren en hun opvallende eigenschappen en bijzondere kenmerken.
Alleen evenhoevigen – dieren met twee of vier tenen –  mogen in dit boek een eigen pagina, al is de okapi het daar niet mee eens en schrijft hij een mail aan de redactie om te protesteren tegen deze vorm van discriminatie. Want “Waar zijn de neushoorn, de zebra, de tapir? […] Een hoefdier is toch een hoefdier.” Hoewel de redactie deze klacht niet ontvankelijk verklaart, staat even verderop in het boek toch een spreekbeurt van de tapir die aan het eind de hoop uitspreekt dat er ook nog eens een boek komt over de ónevenhoevigen, zoals hijzelf.
Behalve deze speelse tekstvormen staan er een contactadvertentie (van de wilde kameel), een In memoriam (voor de Pyrenese steenbok), een radio-interview (tussen de dikdik en het nijlpaard) en een oproep aan Bambi (het witstaarthert) om eindelijk eens op te groeien, in het boek. Oh en een chatgesprek tussen het wilde zwijn en haar tamme zus. En een ingezonden mededeling van de Kaapse buffel aan de toeristen die een safari plannen.
Plus een heleboel gedichten over andere evenhoevigen, die stuk voor stuk onverwachte inkijkjes in hun leven en karakter bieden.
Een rijk geschakeerd, modern, uiterst grappig en informatief boek in heerlijke DumonTaktaal en indrukwekkend passende tekeningen van Annemarie van Haeringen. Met als kers op de taart twee kleine rode laarsjes op de rug van de giraf.
Leeftijd 9+

Nu denk je: waahaaaa.
Wat een dier waaahaaaaa!
Je denkt: het lijkt wel een aan elkaar geplakt dier.
Beetje hert.
Beetje paard.
Beetje zebra.

En je denkt aan andere aan elkaar geplakte dieren.
Zoals de oliwaterpanda (die bestaat niet).
En het vogelbekdier (die bestaat wel).

Maar de okapi bestaat dus ook.En hij is niet aan elkaar geplakt.
Hij is géén familie van het hert. Hij is geen familie van het paard.
Hij is zelfs geen familie van de zebra.
Hij heeft bijna geen familie.
Hij heeft zichzelf – en zijn grote broer.

BROER GIRAF.
                            Wat?
                             Broer?
                             Giraf?
Ja, het enige familielid dat de okapi heeft is de giraf.
Maar de giraf heeft een lange nek, en de okapi heeft die niet!
En de giraf heeft vlekken en de okapi heeft ze niet!
Ja, dat is allemaal waar. En toch is het zo: de okapi heeft maar één familielid en dat is dus een familielid waar hij niet op lijkt.

Of toch wel?
Edward van de Vendel. Uit: Stem op de okapi. Tekeningen Martijn van der Linden. Querido, 2015.

Een boek over een onbekend dier, hoe leuk is dat.
Maar als de makers Edward van de Vendel en Martijn van der Linden heten is het nog veel leuker dan je denkt. Waarom?  Omdat alles er in staat:
– over de okapi, in taal zo mooi dat je het 100x wilt lezen: 
Alle okapi’s dragen..spierwitte zonnestralen op hun achterste..alsof ze, voor ze geboren werden, eerst in de rij voor een schilder zijn gaan staan…Als een okapi-jong zijn moeder kwijt is, heeft hij altijd iets waaraan hij haar kan herkennen: haar billenvlammen, haar kontenzon.
– een okapi in alle standen, details en hoeken getekend, precies zoals hij is, tot aan het speciale kleine waskliertje bovenaan zijn hoef toe. 
– 60 okapi’s in spannende kleuren, als okapidraak, okapivis, okapivogel of okapilammetje. 
– het spannende, soms trieste, verhaal over de ontdekking van de okapi in het Afrikaanse land Congo, en hoe hij in westerse dierentuinen terecht kwam. Hoe ze vervolgd en nu ook beschermd worden. 
– hoeveel okapi’s er nog zijn. Op de hele wereld. 
– interviews met Rob, de verzorger van okapi’s in Nederland, en de Nederlandse stamboekhouder Sander die ervoor  helpen zorgen dat okapi’s niet uitsterven.
– okapibabietjes. 
– okapiliedjes. Voor de modeweek/en de modebladen/hoeven we niet lang/naar inspiratie te raden/Hij glanst, hij is zacht/wat een pels, wat een pracht/dames en heren:/de okapi-vacht!
– geweldige okapischilderijen van allemaal  Nederlandse kunstenaars. 
– 88 redenen om de okapi als lievelingsdier te hebben. 
Dit boek wil je hebben. Er zijn veel dierenboeken, vaak van die dikke encyclopedie-achtige vol  feiten zoals “de capibara, het grootste nog bestaande knaagdier, slaagde er tot dusver in de evolutie te overleven” . Met een foto erbij. Maar wat had ik graag boeken zoals dit boek over de okapi gehad. Leuker kun je een dierenboek niet maken.
Je nieuwste lievelingsdier? Ik weet het al.
Leeftijd: 7+
Bovenstaande tekst is gepubliceerd met toestemming vooraf van uitgeverij Querido.