Elke avond gegeten, geslapen,
van lieverlede steeds minder
hier ouderlijk thuis en in  pyjama;
oesters geproefd, buitenisssige vissen,
tientallen bluesgitaristen
en vierstemmige vijftiende-eeuwse
missen gehoord, minstens vijftig
paar schoenen versleten,
twaalf fietsen, een combiketel
enzovoort. En al die tijd
stond het hier nauwgezet niet
te veranderen: dit roodwit
bouwwerk met erkers, kantelen,
bedachtzaam in elkaar gestoken
door kleine keurige handen, ooit
een laatste keer opgeborgen
en vergeten, in deze doos,
deze kast, donker van jaren.
Erik Menkveld. Uit: De karpersimulator. De Bezige Bij, 1997/Scheurkalender voor Jeugdpoëzie 19 september, Van Gennep, 2010