Zolang het duurt
Als ik soms
heel erg moet huilen
ben ik het liefste
in het bos.
Met de bomen
als gordijnen
en m’n hoofd
diep in het mos.
Tussen bladeren,
losse takken
en wat vogels
in de buurt.
– Als ik soms
heel erg moet huilen,
wil ik huilen
zolang het duurt.
Theo Olthuis. Uit: Vliegen zonder vleugels. Tekeningen Aron Dijkstra. Ploegsma, 2022
Deze nieuwe bundel van oudgediende Theo Olthuis, met voor de helft ook nieuwe gedichten, zag ik niet aankomen. Olthuis’ laatste eigen bundel met kindergedichten is jaren geleden en uitgevers zijn er over het algemeen niet scheutig mee. Uitgeverij Ploegsma durfde het blijkbaar aan. De gedichten zijn stuk voor stuk eenvoudig van opzet en taal, geschreven met veel eindrijm, zoals we dat van Olthuis gewend zijn en soms een tikje moralistisch. Niet verrassend, maar wel met voor kinderen herkenbare situaties en gevoelens.
De prentenboekachtige tekeningen van Aron Dijkstra passen er prima bij en verbeelden kinderen van allerlei kleuren en uit verschillende culturen. Al denk ik dat een meisje met hoofddoek die thuis tijdens het eten af zal doen.
Leeftijd 6+
Tag Archief van: boos
De kreeft klopte op de deur van de muis.
‘Ja?’ zei de muis.
De kreeft stapte naar binnen. Hij had een koffer bij zich, die hij op tafel zette.
‘Ik ben de kreeft’ zei hij. ‘Wilt u wat boosheid?’
‘Boosheid?’ vroeg de muis, die de kreeft wel kende.
‘Ja,’ zei de kreeft korzelig. ‘Boosheid. U wilt toch wel eens boos zijn?’
‘Ja,’ zei de muis. ‘Maar als ik boos wil zijn, dan ben ik ook boos. Dat gaat vanzelf.
‘Maar wel altijd met de goede boosheid?’ vroeg de kreet terwijl hij de muis onderzoekend aankeek.
De muis aarzelde.
‘Nee,’ zei de kreeft. ‘Niet met de goede boosheid dus.’
Hij maakte de koffer open.
‘Ik zal u laten zien wat ik allemaal heb.’
Toon Tellegen. Uit: Is er dan niemand boos. Illustraties Marc Boutavant. Querido, 2014.
‘Is er ergens wel iets wat luistert?’ vraagt de klipdas zich af, die dag in dag uit woedend tegen de zon roept dat hij niet onder moet gaan. Het nijlpaard en de neushoorn gaan onder geen beding voor elkaar aan de kant als ze elkaar op een smal bospaadje tegenkomen. Ze eten samen gesuikerd gras en dansen om elkaar heen. Maar aan de kant gaan, nee.
In deze prachtige, nieuw uitgegeven Toon Tellegen (oorspronkelijke uitgave 2002 met tekeningen van Annemarie van Haeringen) zijn de dieren verontwaardigd, geïrriteerd, kwaad of woedend, verdrietig of in de war. Ze vertellen elkaar hoe je heel boos kunt worden of daar juist mee kunt ophouden.
Ze eten samen taart. Ze sturen briefjes aan de wind. Heerlijke typische Toon Tellegenverhalen. Je houdt er van of niet. De paginagrote, retromoderne, weemoedig zachtaardige tekeningen van Fransman Marc Boutavan, kleurig en vol lieflijke details, kleuren de verhalen net even anders dan anders in.
Leeftijd: 5+.
De tekst hierboven is overgenomen met toestemming vooraf van uitgeverij Querido.
Ik ben boos. Verkeerde
been uit bed gestapt? Ruzie?
Weet niet. Foute jurk misschien.
Boos.
Mijn mond is een mistwolk, mijn ogen
zijn spleten vol hagel en regen, donder
in mijn oren die niemand kan horen.
Blijf ik zo? Boos?
Als de klok nul slaat, de kat
Portugees praat, mijn moeder
een ei legt, het huis ‘dank je wel’ zegt
dan blijf ik altijd zo.
Boos.
Diet Groothuis. Uit: Waar ik ben. Illustraties Merel Ecykerman. De Eenhoorn, 2012
Leeftijd 6+