We zijn gescheiden door een oog, een sloot. Ze heeft haar poten
vierkant aan de grond, onthaast kijkt ze

niet op of om. Haar wei is groot, haar huid
een landkaart waar geen blind gebied op
voorkomt want ze kent met heel haar lijf

haar plaats: ze graast en heeft
niets aan haar kop dan gras, vandaag
alweer een dag met zon, het kan niet op.
Hester Knibbe. Uit: Bedrieglijke dagen. De Arbeiderspers, 2008.