Zoenen met een selfie

Stilleven
Vaas met snor

Ik ben stil leven in een stilleven.
Je ziet mij zonder mij te zien.
Ik ben zichtbaar onzichtbaar.
Vind je me niet?
Ik sta ergens tussen schaal, tafel en vis.

Ik ben de vaas met een snor,
de vaas met een pels,
de ogen in vacht,
de zwarte poes van steen.

Net als de schaal, de tafel
en de vis ben ik wel stil
leven, maar ben ik niet dood.
Ik ben een lenige, onbeweeglijke beweger.
Zie je de vissen?
Heb je ze geteld?
Hou ze in het oog.

Zoals een gong naklinkt als je er op slaat, leven wij dingen in een stilleven nog lang na wanneer we zijn geschilderd.
Ruik je niet in  de vis nog de zee?
Voel je niet in de schaal nog het vuur van de oven?
Hoor je niet in het hout van de tafel nog het hakken van de boom?
Merk je niet in mij de honger naar de vis?

De vette vis
de lekkere vis
de platte vis
de roze zalm en de kabeljauw.
…
Frank Adam. Uit: Zoenen met een selfie. Illustraties Bert Dombrecht. De Eenhoorn, 2015. Negen kunstwerken uit het Groeningemuseum en het
Sint-Janshospitaal in Brugge, omlijst  met dichterlijke teksten en stripachtige tekeningen. Teksten en tekening brengen de oude schilderijen naar het nu, zodat
je ze bijna kunt voelen en  beter naar ze gaat kijken, Achterin het boek staat een toelichting op de kunstwerken.