Novemberactie open weblog: Glits

In de kamer klonk geluid. Hoge tonen liepen over in lage. Het had een sitar kunnen zijn, een Indiaas instrument dat iets weg had van een gitaar, maar Jay dacht eigenlijk dat het elektronisch gemaakt was. De tonen waren te zuiver. Het leek alsof iemand twee standen op de synthesizer gemengd had, Jazz39 en Klarinet12 of misschien een van de Cymbals.
‘En kun je dat vertalen?’
Jay fronste. ‘Hoe bedoelt u?’
‘Wat heb je gehoord?’
Jay twijfelde. Het was ook wel erg veel gevraagd. Hoeveel geluiden had een synthesizer wel niet. Maas zat hem ondertussen vol verwachting aan te kijken. Alsof hij wilde dat Jay een antwoord gaf. Wat kon Jay doen? Wat had hij te verliezen?
‘Oké.’
‘Oké wat?’ Maas keek hem doordringend aan.
‘Ik wil het wel zeggen.’
‘Jij herkent dus dit fragment?’ Er sloop iets hards in de stem van Maas.
‘Nou ja, het is niet makkelijk. Maar ik denk Jazz39 en Cymbals19. Al zou het ook…’ Jay stopte, want Maas was opgestaan. ‘Dan zijn we klaar, Jay. Dit is tijdverspilling.’ Met strakke passen liep hij naar de deur. ‘Iemand zal je thuisbrengen.
Robert Wolfe. Uit: Glits, Uitgeverij De Harmonie, 2010. Leeftijd: 13+
Meer info: Robert Wolfe