Nachtegalenhout

Zie je dit doosje? Het is hol, klop er maar op
Het is van hout dat doormidden is gekliefd
losgemaakt van zijn wortels, in stukken gezaagd

Geschuurd, geschaafd, de ene kant heet gemaakt
boven een vuur, de andere kant kout en nat
en zo gebogen tot het bijna knapte

Het staat nu gespannen van trots
er zijn sierlijke gaten in gemaakt
met een heel gemeen scherp zaagje

Dit doosje is gemaakt van pijn
Uit een dode kat zijn vier darmen getrokken
en over het hout, over de gaten gespannen

Alleen zo kan het verdrietige hout zingen
(het best bij volle maan) over hoe het droomt
van zonlicht en de wind door de bladeren

Over die vogels die komen nestelen,
over de mieren die komen kietelen, daar kan hij niet tegen
de specht, klop er maar op, de herfst, de regen…

Dat woont allemaal in dat kleine houten kastje
als je door de gaatjes kijkt zie je alleen maar
donker, als je voelt, voel je niks

Maar als je de snaren streelt,
wordt het wakker en vraagt vlug:

breng mij terug, breng mij terug…
Hans Mirck. Uit: Wie heeft hier met verf lopen smijten? Querido’s Poëziespektakel 3. Samensteller: Ted van Lieshout. Querido, 2010.
Dit gedicht is geplaatst met toestemming vooraf van uitgeverij Querido.