In de winter is slapen kinderspel,
in de lente kun je het gewoon vergeten.

De dagen worden nu geweven van een lichtere
stof, en ik duw opnieuw tere zinnen
in de vier hoeken van de aarde.

Spreek nu opnieuw de dagen aan
bij hun voornaam, herken
de zondag aan zijn stralend nietsdoen.

Aan alle moeders schenk ik een zondagskind,
kleef met één zaaigebaar alle versnipperde
liefdesbrieven tot een wenkende landkaart.

Wie zijn mond spoelt met verse lentezon,
vindt meteen woorden die uit zingen gaan.
Daniel Billiet. Uit: Wat van de liefde niet gezegd kan worden. Ill. Heide Boonen. Clavis, 2006.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *