Kerstkonijn. Een ouderwetse Flappie.

’t Is bijna tien, de avond is’t,
waarop de Heiland werd geboren;
wat lange wimpers heeft de os,
de ezel wat fluwelen oren.
Maar waar is nu het kerstkonijn,
het witte met de rode ogen,
dat nooit genoeg gestreeld kon zijn?
O, zoveel liefde werd tot logen,
want, in de vrieskou, aan de lijn
hangt, rood geaderd, binnenste buiten,
het jasje van het kerstkonijn.
Er klimt een treurwilg langs de ruiten
en alles zou zo erg niet zijn,
als niet de jongen was bedrogen;
er vaart door hem een vreemde pijn;
nu heeft hij zelf zo rode ogen;
hij ziet de wereld: lijn aan lijn,
miljoenen vachtjes, stijf bevroren,
massacre van het kerstkonijn
en wil niets van de Heiland horen.
Jac.van Hattum. Uit: Verzameld werk, Verzen. Van Oorschot, 1993. 
Meer info over Jac.van Hattum: http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=hatt004