Het Paradijs

In het begin waren we nooit alleen. We 
stonden met onze blote voeten midden
in de overvloed, en als we gingen liggen,
dan was het alsof we in het leven verdronken.
Dan zochten de vrouw en ik elkaars hand en 
trokken we elkaar als het ware op het droge.
‘Gaat het?’zei zij dan tegen mij, of ik tegen
haar.
En dan ging het weer.
In het begin voelden we ons nooit alleen.
Bart Moeyaert. Het Paradijs. Tekeningen Wolf Erlbruch. Querido, 2010.

Het wat omineuze begin luidt het langzaam bergafwaarts gaan in van de eerste man en de eerste vrouw in hun nieuwe omgeving. Breekbare diertjes gaan kapot, poelen veranderen in veldjes van zout en de vrouw mist nogal wat, ook al werkt de man zich in het zweet om uitdijende hazelaars, woekerende braamstruiken en manshoge berenklauw in te tomen. En de zon brandt maar, brandt maar.

In prachtige taal, huppelende zinnen en zintuigenstrelende beelden schetst Bart Moeyaert de teloorgang van een droom, al wordt het nergens een echt verhaal. Op de bijgeleverde cd leest Moeyaert betoverend mooi voor. Van de bijbehorende muziek van het Nederlands Blazers Ensemble moet je houden. 
Jammer dat de tekeningen van Wolf Erlbruch zo lelijk zijn. Waar hij in het leukste kinderboek aller tijden, ‘Over een kleine mol die wil weten wie er  op zijn kop gepoept heeft’, nog sterke, grappige en kleurrijke beelden tovert, scheept hij ons nu af met modderige, onplezierige schetsen van een bozige man en vrouw. Hoezo is dit een kinderboek?
0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *