Hanenpootstruik

Ik word geleefd. Ik word gestorven.
Ik was driemaal tweebladig, en afgegraasd,
maar tenslotte vertwijgd en vermenigvuldigd,
scherpdoornig, verhout, benest en opgeschoten
uit aardezout om zonnesuiker. Ik word binnenin bezongen
door lijsters die geen kijkend huid-ding hoeven vrezen.
Ik kreeg de jaren bebloemd, bevinkt,  mier-beklommen,
in nu eens minder bessen, dan weer wijd uitlopend
boven een krans van smeuïge stralen mest.
Van water de krukas, de koppeling van gas,
is mijn vee-gesnoerde gestalte een brede kroon, ontsproten
boven het hongerbui-instinct dat alles herschept
tot prairie. Op mijn stekels prikt de klauwier
de cariës van muizen en bedorven hagedissen.
Bladdiep daaronder worden zaadschreeuwkeeltjes gevuld.
In mij, berankt, vermenigvuldigd, wordt geleefd en gestorven.
Les Murray. Uit: De slabonenpreek. Samenstelling en vertaling uit het Engels Maarten Elzinga. Meulenhoff, 1997.