Er zit een meneer in de trein
te kraken,
en we denken dat zijn chippies
heel lekker smaken,
want hij pakt ze
met machinehanden
uit de zak
en hij hakt ze
met machinetanden
tot een krak
die iedereen, iedereen hoort.
We denken: is dit nog eten?
We denken: nee, dit is moord.
En ik ben misschien wel
een beetje gestoord,
want ik vraag: ‘Zo, meneer,
hebt u de oorlog gewonnen?’
En dan kijkt hij me aan
alsof hij me wil verslaan,
maar hij mompelt:
‘Zij waren
begonnen.’
De gedichten in ‘Hoera voor Superguppie!’zijn net zo leuk als die in vorige Superguppieboekjes. Wist je dat sommige kinderen allemaal Superguppiegedichten uit hun hoofd leren? Slimme hersengymnastiek en véél leuker dan gewone gym!
Edward van de Vendel. Uit: Hoera voor Superguppie. Tekeningen Fleur van der Weel. Querido, 2010.

Dit gedicht is geplaatst met toestemming vooraf van uitgeverij Querido.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *