Bevrijding, erepoorten overal

Haarlemmermeer-geschiedenis.nl

Bevrijding, erepoorten overal.
De onze was een schitterend geval
dat toch de eerste prijs niet winnen mocht:
de Brinkstraat had de jury omgekocht.
Een heel dun jongetje uit Rotterdam,
dat tegenover ons logeren kwam,
zei ‘kakie’ in plaats van ‘koekje’, en steeds weer
werd hem gevraagd; ’toe, zeg dat nog een keer.’
‘Kakie.’ En groot en klein lachte zich slap.
Hij vond het zelf ook een steeds betere grap.

Een NSB-vrouw, ieder keek haar na,
postte vaak brieven voor Kamp Erica,
en altijd als ze een brief de bus in deed,
riep haar zoontje ‘dag pappie’ door de spleet.

Terug uit Ravensbrück kwam Tante Lien.
De hele straat liep uit om haar te zien.
Sommigen huilden. ‘Ja, ik ben er weer,’
zei ze. ‘Maar huilen kan ik niet. Nooit meer.’
Willem Wilmink. Uit: Verzamelde liedjes en gedichten. Prometheus, 2010.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *