DAG BUUR-MAN
DAG BUUR-VROUW

Kom zondag
je huis uit om 3 uur.
Neem een stoel mee.
Ook een glas, mes en vork.
En schuif mee aan tafel
zorg voor iets dat mmm…is.
maakt niet uit: zoet of zout.

Wie kent Miel al?
Miel woont pas in de laan.
Hij woont op nr. 8.
Miel brak zijn arm en been.
En lag een week in het ziekenhuis
Maar   zondag is hij er weer.
Dan gaat het feest door.
Miel weet graag wie zijn buur is.
Jij ook?
Heb je nog een vraag?
Stel ze aan Sam of Noor
van nr. 6 en nr. 4.
Tot dan!
en hoe meer volk hoe meer…
Riet Wille. Uit: dit boek eet koek. Tekeningen Richard Verschraagen. De Eenhoorn, 2022. 
Sam en Noor wonen naast elkaar en krijgen een nieuwe buurman, Miel. Als Miel onverwacht naar het ziekenhuis moet, komen Sam en Noor in actie.
Warm verhaaltje met de personages uit eerdere moppenboeken, over er zijn voor elkaar, geschreven in überkorte, simpele woordjes, hier en daar verlevendigd met rijmpjes en vragen, voor de allerbeginnenste lezers. Soms wringt de taal daardoor en wordt het geforceerd.  De kleurige tekeningen verlevendigen tekst en pagina’s.
Leeftijd 3+

 

Leeftijd:

Zolang het duurt
Als ik soms
heel erg moet huilen
ben ik het liefste
in het bos.
Met de bomen
als gordijnen
en m’n hoofd
diep in het mos.
Tussen bladeren,
losse takken
en wat vogels
in de buurt.
– Als ik soms
heel erg moet huilen,
wil ik huilen
zolang het duurt.
Theo Olthuis. Uit: Vliegen zonder vleugels. Tekeningen Aron Dijkstra. Ploegsma, 2022
Deze nieuwe bundel van oudgediende Theo Olthuis, met voor de helft ook nieuwe gedichten, zag ik niet aankomen. Olthuis’ laatste eigen bundel met kindergedichten is jaren geleden en uitgevers zijn er over het algemeen niet scheutig mee. Uitgeverij Ploegsma durfde het blijkbaar aan. De gedichten zijn stuk voor stuk eenvoudig van opzet en taal, geschreven met veel eindrijm, zoals we dat van Olthuis gewend zijn en soms een tikje moralistisch.  Niet verrassend,  maar wel met voor kinderen herkenbare situaties en gevoelens.
De prentenboekachtige tekeningen van Aron Dijkstra passen er prima bij en verbeelden kinderen van allerlei kleuren en uit verschillende culturen. Al denk ik dat een meisje met hoofddoek die thuis tijdens het eten af zal doen.
Leeftijd 6+

Daar, voor dat venster, zat ze uit te kijken. Ze had een weids uitzicht, haar kamertje bevond zich zo’n vijf meter boven de aarde.
Het was er kil. Als de bomen in de verte heen en weer wiegden in de wind, zoals nu, leek de tocht dwars door het glas naar binnen te komen.
De oude gordijnen ritselden, een paar van haar zwarte haren wapperden.
Wazige gedachten gingen door haar heen. Om te beginnen vroeg ze zich weer eens af waarom haar moeder haar Sneeuwwitje had genoemd. Het sloeg eigenlijk nergens op, dacht Sneeuwwitje, want ze was toch roze.
[…]
Daan Remmerts de Vries. Uit: Sneeuwwit. Illustraties Mark Janssen. Volt, 2022.
De toon wordt meteen gezet in deze hervertelling van het bekende sprookje. Sneeuwwitje’s bestaan is niet bepaald prettig en het wordt er niet beter op zodra de jager haar op bevel van de boze koningin meeneemt het bos in.
Sneeuwwitje, een heel ander personage dan hoe we haar kennen uit het oorspronkelijke, veel kortere, verhaal, maakt een stevige ontwikkeling door. Van een wazig en irritant naïef wezen verandert ze allengs in een stevige dame die weet wat ze wil, maar daar is nogal wat voor nodig. De dwergen, Maandag tot en met Zaterdag plus Oktober (die een andere vader én een ander kleurtje heeft)   spelen daarbij een sleutelrol en de prins is een moderne, feministische man waar je als eenentwintigste-eeuwse vrouw mee thuis kunt komen.
In de handen van Remmerts de Vries wordt dit aloude verhaal een hedendaagse, grappige en soms ronduit hilarische vertelling, in eigentijdse taal, soms even te plat maar alsmaar door en door talig en verhalend waar oudere kinderen van zullen  smullen.  Dat het toch blijft aanvoelen als een echt sprookje komt mede door de dromerige, sfeerrijke illustraties van Mark Janssen.
Leeftijd 9+