Groene Storm
Storm,
groene storm.

Waait,
groene storm.

Is kode
groen.

En ik,
in mijn bed.

Het is eng
in mijn bed.

Dit gedicht is van Nienke uit groep 6 van juf Annet, van basisschool De Borgwal in Renswoude.
Ze heeft het gemaakt toen ik in de klas een poëzieworkshop kwam geven.
Wat een prachtig gedicht.
Ook de gedichten van de andere kinderen zijn super.  Ze hebben er ook tekeningen bij gemaakt. Met hun mooie kunstwerken hebben ze hun eigen expositie ingericht, die op school te zien is.

We zaten klaar om geteld te worden
al dagenlang werd er getweet
maar die sukkels bleven achter hun ramen
kijken in de tuin: ja, één roodborst
één tortelduif, een paar koolmezen

maar wij, kruisbekken, zaten mooi
in de bossen larixappeltjes te eten
en de kramsvogels vlogen boven akkers.
Alleen bij slecht weer komen ze in tuinen
net als de koperwiek: het moet erg koud zijn.

En dan zwijgen we nog over de gele kwikstaart
langs beken en stroompjes of hoog op daken
of die blauwe dolken langs het water
visvanger, anders dan de stadsschooier
de reiger, wachtend aan de grachten.

Remco Ekkers. Uit: Er is hier. Er is tijd. Poëzie & beeldende kunst agenda 2018. Plint.
De nationel tuinvogeltelling is dit jaar op 27 en 28 januari. Volgend jaar op 26 en 27 januari. Meer informatie: Tuinvogeltelling

Ssst!
De tijger slaapt heel diep en
we willen haar niet wakker maken.

Maar ze ligt wel heel erg in de weg!
Wat moeten de andere dieren nu doen?

Ze hebben haast! En ze hebben ook nog eens een heleboel ballonnen bij zich.

Hoe kunnen de dieren voorbij de tijger
komen zonder dat ze wakker wordt?

Dat wordt
spannend. . .

Britta Teckentrup. Uit: Ssst! De tijger slaapt. Gottmer, 2018.
Voorlezen als feest. Voor iedereen, ook wie geen kind meer is. Behalve dat voorlezen  goed blijkt voor taalontwikkeling, spelling, tekstbegrip en woordenschat.
Daarom beginnen vandaag weer de Nationale Voorleesdagen, met tot en met 3 februari overal in het land speciale aandacht voor voorlezen. Ssst! de tijger slaapt is daarbij gekozen tot prentenboek van het jaar.
Het is een vrolijk verhaal waarin peuters en kleuters zelf actief kunnen meedoen en gelukkig is het ook een beetje spannend. Niet te veel en het einde is gewoonweg feestelijk. Mooi uitgevoerd prentenboek met grote vriendelijke beelden en prettig leesbare teksten.
Meer informatie De Nationale Voorleesdagen

Liplezen
lezen is verslavend
stil mijn lief
ik lees je in braille
teken na teken
tot ik snap hoe het zit
hoe je voor me ligt
ik loop langs de woorden
lees tussen de regels
elke stip
elke komma
elke lijn van je lijf
ik proef elke bladzij
van boven tot onder
van achter naar voor
lezen is verslavend
mijn lief
ik blader jou
en jij lipleest mij

Hans Hagen. Illustraties Deborah van der Schaaf. Querido, 2018.
Wanneer de hormonen door je lijf gieren is lezen vrijwel onmogelijk.
Althans, dat ga je bijna denken, tieners lezen niet of nauwelijks en zeker niet voor hun plezier. Maar in dit gedicht brengt Hans Hagen de ervaring van ontluikende liefde en spannend lezen op een prachtige manier bij elkaar.
De bundel is een ode aan de liefde, zowel aan de onbereikbare, verre geliefde als aan die dichtbij, zoals in het gedicht ‘Samen’ waar Hagen uitspreekt hoeveel het hem waard is om eeuwig met zijn lief samen te zijn tot aan zelfs eeuwig samen dood zijn.
Naast het thema ‘liefde’ schrijft Hagen over ander tienerongemak (of is het algemeen menselijk ongemak?) als niet of verkeerd begrepen worden, saaie leraren, ooms en tantes en teveel huiswerk.  Ook de dood van zijn broertje komt aan bod in de gedichten.
Hagen brengt in simpele taal en heldere beelden de innerlijke leefwereld van een opgroeiend wezen dichtbij, op een andere manier dan we van hem gewend zijn. Zijn gedichten voor kinderen, die hij samen met zijn vrouw Monique schrijft, zijn ritmischer, taliger, vormvaster.
Hier laat hij veel poëtisch gereedschap los en schrijft ogenschijnlijk uit de losse pols. De gedichten zijn er niet minder effectief om.

Daan Remmerts de Vries. Uit: Konijnentango. Tekeningen Ingrid en Dieter Schubert. Hoogland & Van Klaveren, 2017.
Een boek van twee van onze befaamdste illustratoren en een van onze bekendste  – en productiefste – kinderboekenschrijvers, tevens illustrator.
Zonder tekst!
Toch bevat het boek twee – gespiegelde – verhalen, die tegen elkaar aan schuren maar niet samenvallen. Kun je het boek vanaf twee kanten ‘lezen’.
Of van vier kanten? Twee konijnen vinden elkaar, dansen, spelen en laten elkaar weer gaan. Of andersom?
Buitengewoon ingenieus in elkaar gezet in prachtige sfeerbeelden via een even simpele als briljante vondst als een rivier over de pagina’s waardoor alles wat je boven water ziet zich ook, maar net even anders, onder water afspeelt.  Het effect is betoverend en je blijft het boek draaien en spiegelen. Geweldig boek.
Voor welke leeftijd het is is onmogelijk te zeggen. Je kunt het boek bekijken met je kind, er zelf tekst bij bedenken, je kunt als volwassene genieten van de  mooie beelden en toegepaste procéde’s, het maakt niet uit.
Leeftijd dus: 2-120.

Tijger
Ik denk mezelf wat ik wil,
ik denk mezelf een tijger.
Die zachtjes in jouw billen bijt
en poepjes doet op het tapijt.
Die keihard door de kamer holt.
Die languit door de modder rolt.
Die op jouw schoot springt met een grauw:
WWRAUW!
WWWRRAAAAAAUUWWW!
En dan zeg ik met mijn liefste stem:
‘Ik hou heel veel van jou.’

Mieke van Hooft. Uit: Ik denk mezelf een tijger. Illustraties Marieke van Ditshuizen. Clavis, 2017.
Een versjesboek voor jonge kinderen over hun fantasieën, dagelijkse beslommeringen en bezigheden. Niet uniek want vaak gedaan, wel lief uitgevoerd met de fantasievolle en krachtige tekeningen van van Ditshuizen als startpunt. De ongecompliceerde teksten maken gebruik van eenvoudig eindrijm en springen nergens echt uit de band.
Leeftijd 2+