a = anna
anna ging naar ijsland
en toen ze daar dan was
at iedereen alleen maar ijs
anna niet – die at ananas

b = een blij beest
dit beest viert feest
het huppelt door de wei
jij leest de letters in zijn boek
daarom is dat beest zo blij!

[…]

s = de slang
hoi, zei een slang
ik ben verliefd, ik ben smoor!
de ander zei niks; nou ja, zei de slang
dan ga ik er maar weer vandoor

[…]
z = de zaagvis
zzzz doet de zaagvis
hij zaagt door de zee
hij zaagt hem doormidden
hij zaagt hem in twee
Daan Remmerts de Vries. Uit: V = de vos. Hoogland & Van Klaveren, 2016.
Alle letters van het alfabet worden in dit boek in tekst en beeld omgetoverd tot een herkenbare vorm. De d  = dik, op de bijbehorende tekening zie je een uitbuikend kind met een herkenbare d als buik. Elke letter heeft behalve de tekening ook een grappig en soms absurd versje. 
Zo leren kinderen die moeite hebben met lezen veel sneller letters, Daan Remmerts de Vries’ eigen dochter kende binnen een week opeens het alfabet.  
Na de z  komen nog wat dubbele letters, zoals de aa = een aap, de au = au en de ui = een uier.  
Mooi gedaan, origineel, grappig, educatief. En mooi uitgevoerd, wat wil je nog meer?  

Welk type mam of pap heb jij?
1. De Opruimfanaat
2. De Ordehandhaver
3. De Opruimkraaier
4. De Sloddervos.
[…]

De NIET-OPRUIM-Technieken:
Alleswatjemoetdoenomnietopteruimenis
eenbeetjekomedieoftoneelspelendatheet
doenalsofendatwerktheelgoedomniette
moetenopruimengeloofmemaarjekanook
altijdeerlijkprobereneriskeuzegenoeg
voorwienietwilopruimenenwiewildatnu
[…]

Techniek 1: Toneel
Heb je acteertalent?Mooi! Dan is deze techniek iets voor jou. Hier volgen enkele tips:
1.Doe alsof je opruimt.
Het helpt om veel te
puffen en te zuchten
en te kreunen om
duidelijk te maken hoe
zwaar je opdracht is.

2. Doe heel zielig.
Begin te huilen
als je je kamer
moet opruimen.
Zeg aan je ouders
dat ze je een heel
ongelukkige jeugd
bezorgen door
je te dwingen
op te ruimen.
[…]

Techniek 3: Uitstel
Uitstel is afstel, wordt gezegd.
Het is tevens een techniek om het opruimen naar een later tijdstip te verschuiven.
Deze techniek is ook gekend onder de naam: ‘met een kluitje in het riet sturen’… Er zijn gevallen bekend van kinderen die dankzij deze techniek hun kamer tussen hun negende en twaalfde levensjaar niet hebben moeten opruimen. Deze techniek verliest aan kracht als je hem te vaak gebruikt…BLIJF DAAROM ERG VAAG!
[…]
Dirk Nieland & Marjolein Pottie. Uit: Het grote NIET-opruimboek. Uitgeverij De Eenhoorn, 2016.
Een vrolijk stripverhaalboek waarin systematisch ALLE trucs om niet te hoeven opruimen worden besproken aan de hand van 15 technieken, zoals de hierboven genoemde, en ook bijvoorbeeld de tegenwerping (techniek 7), de diplomaat (techniek 11)  en de harde aanpak (techniek 14).
Waarna,  heel grappig, het boek eindigt met techniek 15:
De beste methode.
Als geen enkele techniek uit dit boek geholpen heeft, blijft dit de ultieme techniek:
Ruim je kamer op.

Kijken
Ik keek
en ik zag je.
Ik keek goed
en ik zag je graag.
En nu ik nóg wat beter kijk,
zie ik je het liefst!

Zwieren
We zwieren en zwaaien
onze liefde in het rond
(en elkaar),
grijpen en graaien,
omheen en om handen,
worden dronken
van het draaien
(en elkaar).

En aan het eind
vragen we steeds weer:
Wil jij ook nog een keer?

Wij
Eerst was er ik.
En toen was er jij.
En dan waren wij
en niemand anders meer.

Even heel alleen wij.

En uit die wij
kwamen we weer los en weten nu:
alles is er nog,
maar nooit meer zonder wij.
Geert De Kockere. Uit: We liefden nog lang en gelukkig. Illustraties Nelleke Verhoef. De Eenhoorn, 2016.
Een prentenboek voor (jong)volwassenen vol gedichten over de liefde, dat bestond nog niet. In dit boek gaat Geert De Kockere in dichterlijke taal voluit over de liefde: romantisch  of juist in niets verhullende fysieke gedichten, in verlangen naar elkaar, in vervulling die liefde kan brengen. De gedichten zijn kort als hierboven,  en bezingen wat maar zo moeilijk bezongen kan worden. De tekeningen voegen daar een laag aan toe, houden het luchtig en speels. 

Met spoed gezocht: Noodgevalpieten.
Vrolijke, schrandere knapen of grieten.
Je moet kunnen huppelen, zwaaien en strooien
en cadeautjes door schoorstenen durven gooien.
Je moet zeebenen hebben, want je gaat met een boot.
Maar of je nu dik bent of dun, klein of juist groot,
een bult op je rug hebt, doof bent of blind,
wat ouder misschien, of nog maar een kind:
lijkt het je leuk om voor Piet te spelen,
meld je dan snel en verschijn ten tonele!
[…]
Tiny Fisscher. Tekeningen Elizabet Vukovic. Gottmer, 2016.
Het is niet eerder gedaan, het is grappig, goed geschreven en spannend. Een goed Sinterklaasboek maken in een grote brij van middelmatige rommel is een kunst apart en Tiny Fisscher kwijt zich uitstekend van die taak.
‘De zus van Sinterklaas’ begint als Klaasje, de zus van Sinterklaas, haar broer voorstelt het eens een jaartje rustig aan te doen terwijl zíj dit jaar de Sint is. Sinterklaas lacht haar in haar gezicht uit en wil haar zelfs niet als Hulpsinterklaas. Klaasje besluit tot een drastische maatregel: ze sluit haar broer op in een afgelegen torenkamer en vertelt de Pieten dat Sinterklaas ziek is en haar heeft gevraagd om hem dit jaar te vervangen. Als bewijs laat ze een, zogenaamd door Sinterklaas geschreven, brief zien waarin hij zijn ambt aan haar overdraagt. Ze meldt ook meteen dat haar hulp Rosita dit jaar Hoofdpiet is. De Pieten kunnen het nauwelijks geloven, maar als Klaasje zich in Sints pak en mijter hijst en met lage stem vraagt ‘Wie staat hier?’ antwoorden ze als met één stem: ‘Sinterklaas’.
Veel verwikkelingen later leggen broer en zus op de Nederlandse televisie uit hoe hun avontuur is afgelopen en waarom het Sinterklaasfeest dit jaar een beetje anders dan anders is. Sinterklaas geeft toe dat zijn zus best goede verbeteringen heeft aangebracht, zoals meer meisjespieten en Noodgevalpieten.
Dit boek is een geweldige aanrader, al was het alleen al omdat het niet over de kleur van de Pieten gaat maar over een vrouwelijke Sinterklaas en Pieten in veel soorten en maten.
De uitstekend geschreven teksten zonder clichétaal en de heerlijke, originele tekeningen die boordevol beeldgrappen zitten zijn extra redenen om dit boek (met of zonder je kinderen) te gaan lezen.Alleen het slot, dat had best nog ietsje feministischer gemogen.