Niets liever dan jij

Mama is lief.
Papa is liever.
Of toch mama?
Of oma?
Die kan er ook wat van.
Van lief zijn
bedoel ik dan.
En opa niet te vergeten.
Die is ook niet mis!
‘Mama, hoe kan ik weten
wie de liefste is?’
‘Moeilijk hè,’ zegt mama.
‘Je hebt ook zo veel keus.
Ik weet alleen 
wie líever dan de liefste is.
Die staat hier
voor mijn neus!’ 
Erik van Os & Elle van Lieshout. Tekeningen Marije Tolman. Querido, 2016
En alweer een bundel met kindergedichten. Fijn dat uitgeverijen dat weer wat vaker aandurven.
De gedichten in dit dromerige en mooi vormgegeven boek zijn bedoeld voor jonge kinderen, kleuters. Ze gaan vooral over relaties in de brede zin van het woord: relaties met familie, een stuk zeep, een lamp of de veters in je schoenen.
Eenvoudige, ritmische versjes met prettig onnadrukkelijk af-en-toe-rijm. Niets op aan te merken, nergens heel bijzonder. Het thema, wie de liefste is, is niet nieuw en elders beter uitgewerkt.
Erg jammer ook dat er op de tekeningen alleen dieren staan, terwijl de gedichten toch echt vanuit een kind zijn geschreven. Een vervelende afwijking in illustratorenland om alsmaar dieren te tekenen wanneer het in de tekst over mensen gaat.
Bovenstaand gedicht is gepubliceerd met toestemming vooraf van uitgeverij Querido.

Vandaag is een bijzonder dag
Het is de eerste keer dat Suzie
in het diepe van het zwembad mag.

Terwijl ze zich wast (en stiekem plast)
kan ze het zwembad al ruiken.

Suzie neemt een aanloop
om in het diepe te duiken.
[…]
Jaap Robben. Uit: Suzie Ruzie in het diepe. Tekeningen Benjamin Leroy. Gottmer, 2016.
Suzie Ruzie is terug, zonder twijfel tot grote vreugde van veel peuters en kleuters. Het energieke en door niets of niemand te stuiten meisje zet zoals gewoonlijk de boel op stelten, dit keer in het zwembad, waar ze voor het eerst in het diepe mag maar daar uiteraard zonder op of om te kijken tekeer gaat. Harige types, dames met hangtieten, vetzakken, senioren met nette kapsels: de makers van dit boek hebben goed rondgekeken in een doorsnee zwembad. Robben en Leroy leven zich, net als in de vorige delen van Suzie Ruzie, maximaal uit in taal- en beeldgrappen. Komisch en vermakelijk, al scheren sommigen langs de rand en gaat de poepgrap er over. Voor peuters onweerstaanbaar, maar net iets te flauw.  

Ik ben…
…bij de dinosaurussen geweest.

De meeste kende ik al.
(Velociraptor. Stegosaurus. Triceratops. Sordes. Tyrannosarus) 
Maar sommige niet.
(Lambeosaurus)

We gingen op avontuur.
We renden naar verre landen.
En ik hoefde echt nergens bang voor te zijn.

Mijn ene zus (de oudste) kwam langs.
Ze zei: ‘Dino’s zijn stom.’

Mijn andere zus (de liefste) kwam langs.
Ze zei: ‘Dino’s zijn schattig.

Mama kwam langs en aaide door mijn haar.Maar ik
had het veel te druk, dus ik verstond niet wat ze zei.

Nou ja, even later verstond ik het wel.

BENEDEN KOMEN!
[…]
Edward van de Vendel. Uit: Ik ben bij de dinosaurussen geweest. Tekeningen Floor de Goede. Querido, 2016.
Eigenlijk is Floor de Goede de verteller van dit boek. Want de tekeningen zijn leidend. Ze vertellen het verhaal, zijn grappig, gelaagd en ongelooflijk veelzijdig met fantastische beeldgrappen er in.
Wat een slim, leuk boek is dit, natuurlijk allereerst voor wie van dinosaurussen houdt. Maar ook voor anderen valt er veel te genieten, van de precieze teksten en  leuke plotwendingen tot aan de expressieve gezichtsuitdrukken van mens en dier toe.
“Verbeelding is een tovenaar” is de boodschap van elke centimeter van dit boek.
Leeftijd: 4+

Mijn oma verzamelt veren
om vleugels van te maken
voor later, als ze heel oud is

en dood gaat. Stel je voor,
legt ze uit, dat God mij vergeet.
Hoe haal ik dan de hemel?

Er staan al twee glazen potjes
op de vensterbank, vol met veren
van duiven, kauwen en eksters.

Zwijgzaam zit ze bij haar raam,
opstijgende vogels te bestuderen.
Van goed kijken kun je veel leren.
Bas Rompa. Uit: Dichter nr. 1. Voor altijd jong. Gedichten voor kinderen van 6-106. Illustraties Eline Rijnvos. Plint, 2016. 
Een prachtig vormgegeven nieuw tijdschrift vol met 75 geweldige gedichten over opa´s en oma´s, van 23 supergoede dichters.
Wie wil dat nou NIET lezen?
Dit is het eerste nummer. Als je een abonnement neemt bij stichting Plint krijg je er vier per jaar en kost dat 15,-. Geen geld. 

Het gouden ei van Moedertje Gans
Moedertje Gans,
de moeder van Hans,
vliegt door de lucht
op een mannetjesgans.

Haar huis in het woud
heeft ze zelf gebouwd
van leem en van steen
en een deurtje van hout.

Hans is haar zoon
en tevens haar knecht.
Hij is niet heel goed
en ook niet heel slecht.

Hij ging naar de markt
en wat nam hij mee?
Een sneeuwwitte gans.
Nu zijn er twee.

De ganzen, ze zagen
wel iets in elkaar.
Zij hield van hem
en hij hield van haar.

Hans vond op een dag,
zo is mij vertrouwd,
een levensgroot ei
van het zuiverste goud.

Hans riep naar zijn moeder:
moedertje, kijk!
Moedertje Gans riep:
Hans, we zijn rijk!

Hans sprak tot een koopman:
kijk eens wat mooi!
De koopman, hij scheepte
Hans af met een fooi.
[…]

Old Mother Goose and the golden egg
Old Mother Goose,
when she wanted to wander,
would ride through the air
on a very fine gander.

Mother Hoose had a house,
’twas built in a wood,
where an owl at the door
for sentinel stood.

She had a son Jack,
a plain-looking lad.
He was not very good,
nor yet very bad.

She sent him to market,
a live goose he bought.
See, mother, says he,
I have not been for nought.

Jack’s goose and her gander
grew very fond.
They’d both eat together
or swim in the pond.

Jack found one fine morning,
as I have been told,
his goose had laid him
an egg of pure gold.

Jack ran to his mother
the news for to tell.
She called him a good boy
and said it was well.

Jack sold his gold egg
to a merchant untrue,
who cheated him out of
a half of his due.
[…]
Koos Meinderts. Uit: Kak! zei de ezel. 101 nonsensversjes van Humptie Dumptie tot Orkie Porkie in Nederlands en Engels. Tekeningen: Annette Fienieg. Rubinstein, 2016.
Dat Koos Meinderts van volkspoëzie en nonsensverzen houdt weet iedereen die zijn eerdere boeken kent. Maar niet eerder vertaalde hij zoveel Engelse nursery rhymes en bracht die  bij elkaar in een apart boek.
De versjes en rijmen zijn vrije vertalingen en soms herschrijvingen uit The Puffin Mother Goose Treasury waarvan Meinderts de oorspronkelijke teksten vrijelijk aanpast aan Nederlandse situaties en namen, maar wel overal rijm en ritme handhaaft.
In zijn voorwoord zegt hij daarover: “Mocht ik wel zo vrij zijn? Ging ik niet te ver met mijn vertalingen en bewerkingen? Ach, het past wel mooi in de traditie van het mondeling doorgeven van volkspoëzie. Dan sneuvelt er wel eens een zin of komt er een bij.” En zo is het.
Annette Fienieg verrast met dit nieuwe werk en verbindt in haar sfeervolle tekeningen de Engelse en Nederlandse teksten met elkaar, ook waar dat minder voor de hand ligt.
Fijn boek.