Suzie Ruzie en het schaartje

Suzie en Hond zijn zich aan het vervelen.
De beer heeft buikpijn,
dus die heeft geen zin meer om te spelen.
Alle potloden zijn bot,
de puzzel wil niet passen
en de nieuwe pop is al kapot.

Plotseling hoort Suzie een gek geluid…
‘Help, help, laat me hieruit.’

‘Wie is daar?’ vraagt Suzie verrast.
‘Ik ben het, en ik heb honger,’
klinkt het zielig
uit het laatje van de kast.

‘Honger?’ vraagt Suzie.
‘Wil je snoep? Of lust je een taartje?’
‘Ik heb honger om te knippen!’ zegt het schaartje.

‘Ik hou erg van meisjesharen,
die vind ik altijd lekker smaken.’
(…)
Jaap Robben. Uit: Suzie Ruzie en het schaartje. Illustraties Benjamin Leroy. Gottmer, 2016. 
Het schaartje laat het niet bij de meisjesharen. Ook Hond, de beer, de gordijnen, de stoel, en de lamp moeten er aan geloven.
Als het verwoestende duo naar buiten gaat is het hek van de dam: schaartje kan álles, letterlijk álles knippen, tot aan een verkeerslicht en de broekriem van een politieagent toe. Maar als hij aan Suzies vinger begint vindt ze het opeens niet meer leuk.
Suzie Ruzie en het schaartje is samen met het boek Suzie Ruzie en de stinkvinger de start van een serie prentenboeken over een energieke, onaagepaste peuter. Herkenbaar voor ouders en lekker over de top, zoals we van Robben en Leroy gewend zijn in bijv. De Zuurtjes. Benjamin Leroy tekent grappig en vol vaart: beer (die met buikpijn) heeft een zwaard in zijn buik en  schaartje knipt soms wel op hele gevoelige plaatsen zoals de achterkant van de broek van de buurman, waardoor een tatoeage zichtbaar wordt. Hopelijk volgen er nog veel meer delen.

Het ABC van Annie MG

De M van Menagerie
Katten en poezen, daar wemelt het van in het leven en werk van Annie M.G. Schmidt: Minoes, Minet, TIberius, Siepie, Pepijn. Maar hoe zit het met die andere schepselen Gods, de spinnen, mussen, konijnen, giraffen, zebra’s, kippen, kraaien, egels? En alsof ruim vijftig verschillende diersoorten haar niet voldoende inspiratie boden, ontsproten aan Annies verbeelding ook nog de nodige fantasiedieren, zoals de Krullevaar uit Pluk van de Petteflet, de monsterachtige Van Dalen uit Het beest met de achternaam en de zeepoes:
De zeepoes heeft een vissenstaart,
een vissenstaart en vinnen.
Maar verder is zij dichtbehaard.
Ze jammert in de maand van maart
en kan uitstekend spinnen.
(…)
De O van Ongehoorzaam
Ongehoorzaam: niet bereid om te doen wat anderen van je vragen – onwillig – ondeugend – ongezeglijk – weerspannig – onvolgzaam – ballorig – eigenwijs – stout – onhandelbaar – ongedwee – rebels. Ongehoorzaam is een rijk begrip dat Annie M. G. Schmidt op volstrekt eigen wijze invulde:
Er was een een regenworm in Sneek
die altijd naar de sterren keek.
en fluisterde: Hoe schoon, hoe schoon…
Zijn moeder zei: Doe toch gewoon,
kijk naar beneden, dat is gezond,
kijk naar beneden, zoals ik.
En toen? Toen kwam de leeuwerik!
Het wormpje dat naar boven staarde,
zag hem op tijd en kroop in d’aarde
maar moe die naar beneden keek
werd opgegeten (daar in Sneek).
Dus doe nooit wat je moeder zegt,
dan komt het allemaal terecht.
(…)
Joke Linders. Uit: Het ABC van Annie MG. Van de A van Abeltje tot de Z van Ziezo. Met bijdragen van onder anderen Wim Brands, Gerda Dendooven, Henk van Gelder, Jacques Klöters, Wilfred Takken en Ivo de Wijs. Meulenhoff, 2016. 
Nóg een boek over de meest besproken Nederlandse schrijfster ooit, voegt dat iets toe?
Ja zeker.
In 26 lemma’s komt een keur aan, soms nieuwe, feiten en anekdotes over werk en leven voorbij van de grande dame van de naoorlogse lichtvoetigheid en koningin van de kinderliteratuur, aangevuld met foto’s, brieven en analyses van haar boeken en gedichten.
Haar liefdesleven, woonplaatsen, journalistiek werk, illustrator Fiep Westendorp en Wim Brands schrijft Annie met terugwerkende kracht een brief over de impact die ze heeft gehad op het literaire, door haar soms zo verfoeide establishment.
Dit boek eert Annie M. G. Schmidt als niet aflatend succesverhaal, rolmodel en heldin voor steeds weer nieuwe generaties.

Siens hemel

Er stonden zwarte wolken aan de hemel
toen Sien vertrok.
De lucht rommelde.
De regen trommelde.
Maar wij hoorden alleen hoe Siens laatste, allerlaatste adem
over de rand van de mand heen woei.
(…)
‘En nu?’ Klein Broertje keek ons vragend aan.
Hij wees naar de hemel en daarna naar de mand.
We knikten, want Klein Broertje had het goed gezien:
Sien was daar en Sien was hier.
Ze was op twee plaatsen tegelijk met ons ertussenin.
‘En nu?’ herhaalden wij. ‘Nu pakken we een deken en
we leggen Sien erop en nemen haar mee naar buiten.’
…
Bibi Dumon Tak. Uit: Siens hemel. Illustraties Annemarie van Haeringen. Querido, 2016.
Zo prachtig en verdrietig over de dood van een geliefd huisdier schrijven, en aan het leven dat eraan voorafging, kan alleen Bibi Dumon Tak. 
Zo prachtig en passend erbij tekenen als Annemarie van Haering in dit boekje doet lijkt wel een wonder. Tekst en beeld schuiven naadloos in elkaar en hoe meer Sien dood is, hoe levender ze wordt op de pagina’s. Er is ruimte voor meerlagige ideeën over doodgaan en doorleven. Verlies en rouw zijn geen moment uit beeld, maar overheersen niet.  Wat een liefdevol, fijn, troostrijk boek.
Bovenstaande tekst is gebruikt met toestemming vooraf van uitgeverij Querido.

Jij tussen vele anderen

Over de wereld krioelen
zevenduizend miljoen honderd mensen
als miertjes in het gras.
Ze lopen, ze zitten, denken na, springen op.
Ze rennen van hier naar daar, en weer terug.

Sommigen weten heel goed waarom ze rennen
en waarheen. Anderen hebben geen idee,
of lopen zomaar mee.
…
Mensen doen vaak duizend dingen tegelijk.
Ze werken, ze bellen, rijden rond, sturen mails
en kijken ´s avonds naar een film.
Alleen in de nacht, als de maan schijnt, worden ze stil.
al zijn sommigen zelfs druk in hun dromen…

Heel soms zie je een mens op een bankje in de zon,
met de handen op schoot.
…
Ze hebben vingers waarmee ze elkaar aaien,
duwen, grijpen, knijpen, knuffelen.
Ze hebben ook een hoofd. Daar denken ze soms mee.
…
Mensen dragen alles wat je kan verzinnen:
bloempjes- en wieltjesschoenen, blote schouders of een bontjas,
een jurk die niets verbergt of een broek die te zwaar is,
gympies, een hoepelrok, en af en toe elkaar.
…
Tamelijk veel mensen worden bang geboren.
Ze rillen als het donker wordt,
blijven in het pretpark met beide voeten op de grond,
ze staan stokstil in de buurt van een hond.
Anderen lopen fluitend langs de afgrond
…
Siska Goeminne. Uit: Jij tussen vele anderen. Illustraties Merel Eyckerman. De Eenhoorn, 2016.
Warm, grappig, origineel prentenboek over eigenheid en diversiteit,  wat het betekent om menselijk te zijn: ´Mensen gaan makkelijk stuk`.
Mensen, en hoe gewoon het is als ze naar familie verlangen als ze die niet hebben, of juist naar ruimte als ze daar nogal veel van hebben. Hoe ze graag in iets geloven, al is het in madeliefjes. Mensen in al hun varieteiten, bijzonderheden en normaalheid. Fijn boek. De tekeningen van Merel Eyckerman bieden zoveel kijkjes in al die verschillende mensenlevens dat je er naar kunt blijven kijken en steeds nieuwe details ontdekt.