Dit is een baksteen
En die vond het eng
in de wereld
En hij kon in een muur
En er zijn vogels
weet je
Teun van Gisbergen (7 jaar).

De emmer.
Ik ben blauw
Om mij heen zie ik kinderen
Als zij mij omkieperen
Word ik boos
Het allerliefst blijf ik helemaal leeg
Liza Goossens (7 jaar) en Julia Oepkes (6 jaar).

De beker
De beker is
zo mooi dat ik
hem op de grond
stuk gooi
mama boos
Yousef Al-Hadithie (7 jaar)

flarf Poetin liefde
Poetin verklaart
de liefde
aan Youtube!
Een paar
mooie foto’s
van Vladimir Poetin
waarin hij zijn liefde voor
mannendieren laat zien.
Poetin is ook
nog een macho-mannetje
als je hem
ziet turnen.
Hij is eigenlijk een levensgenieter.
Stijn Ponsioen (12 jaar
In het boek ‘Met mijn linkeroog ben ik in China. De mooiste gedichten van kinderen 2013/2014’ staan 100 gedichten van kinderen, van 5-12 jaar. 
Korte, lange, spannende, grappige, verdrietige en filosofische gedichten, de winnaars onder duizenden inzendingen naar de jaarlijkse dichtwedstrijd ‘Kinderen en Poëzie’. De omslagillustratie is van Douwe Dijkstra, de overige illustraties zijn gemaakt door studenten van Academie Minerva in Groningen. 

Mijn vader zei, mijn vader zei:
De tijd van elfjes is voorbij.
Ze dartelen niet meer, net als toen,
tussen de bloemetjes van ’t plantsoen.
Ze spelen niet meer in het perk
tussen de rozen, bij de kerk,
onder de wilgen van de wei.
De tijd van elfjes is voorbij.
Maar toen ik ’s avonds wakker was,
toen scheen de maan zo wit op ’t gras.
Een mannetje onder de pereboom
had een wit paard aan een zilveren toom.
Ran plan, flindere flan,
niemand weet er het fijne van.

Mijn moeder zegt, mijn moeder zegt:
Nee, elfjes die bestaan niet echt.
Niet in de vijver en niet in de tuin,
niet op het allerhoogste duin.
Enkel in boeken bestaan ze soms,
maar in de boeken staat zooooooveel doms!
’s Nachts stond het mannetje bij het hek,
onder die boom op dezelfde plek.
Enkel die nacht was het paard te koop
voor achttien cent en een koperen knoop.
Ran plan, flindere flan,
niemand weet er het fijne van.

Mijn vader sliep, mijn moeder sliep,
toen ik het buitenste hek uit liep.
Ik reed op het witte paard z’n rug
over de heggen en over de brug.
Niemand weet dat ik ginder was
met elfenkindertjes op het gras,
en niemand weet hoe hoog ik heb
geschommeld in een spinneweb,
en niemand weet hoe fijn het is:
spelletjes doen met een hagedis,
en krijgertje spelen met een elf
en hinkelen met de koning zelf.
Ran plan, flindere flan,
niemand weet er het fijne van.

Annie M. G. Schmidt. Uit: Een vijver vol inkt. Tekeningen Sieb Posthuma. Querido, 2011. 
Gisteren is op 54-jarige leeftijd illustrator, schrijver en ontwerper Sieb Posthuma overleden. In het persbericht van zijn uitgever Querido staat: ‘hij zag niet langer licht in zijn leven’: Kunstenaar Sieb Posthuma overleden
Wat een gemis. Goeie reis Sieb.
Dit gedicht is geplaatst met toestemming vooraf van uitgeverij Querido.