Span er een koord overheen.
Over
wat je hoorde en wat nooit meer uit je hoofd verdween.
Over ‘o, jij moet nog zoveel leren,’ over ‘ik bepaal de regels hier
en die ga jij dus accepteren,’ over ‘denk je dat je slimmer bent
dan wij,’ over ‘joh, het is maar plagerij,’ over ‘hou je mond nou even,’
over ‘je vergooit je leven,’ over ‘lukt je nooit,’ en over
voeten op de grond, over gezond verstand en dromenland,
over lachjes, grapjes, dom soms, achter je om soms,
soms gemompeld, soms gemeen –
span er een koord overheen
en zet de eerste stap,
en daarna nog een,
daarna nog een,
en laat iedereen die laag wil blijven
naar je kijken.
Laat ze zichzelf maar vergelijken
met wie jij hierboven durft te zijn.
Jij beloopt je eigen lijn,
en zij staan daar hun nekken te verrekken.
Van de bewonderpijn.
Edward van de Vendel. Uit: Ik juich voor jou. Ill. Wolf Erlbruch. Querido, 2013.
Vandaag begint de Poëzieweek (2014). Er zijn optredens van dichters door het hele land, alhoewel helaas nauwelijks van jeugdpoëzie.
In Boek een dichter-programma zie je filmpjes van 10 dichters waaronder Edward van de Vendel met een gedicht uit bovengenoemde bundel.
Meer lezen over deze week en weinig florissante stand van zaken in poëzieland? Hier het blog van Ted van Lieshout

Hier ligt mijn kind.
Het kan mijn kind niet zijn.
Ik heb haar niets te geven
dan een halve naam,

de mooiste die ik ken,
vijf letters maar – opdat ze
later weet dat ze met liefde
is gedragen en met spijt
weer weggelegd.

Het is belangrijk dat u
dit begrijpt, nu u haar leven
in uw handen neemt: ik stond
te wachten aan de overkant
en liep pas weg toen u
haar vond.
Ingmar Heytze. Uit: Utrecht voor gevorderden. De Domstad in 49 nieuwe gedichten. Podium, 2011.
NB In september 2009 werd er bij het Diakonessenhuis in Utrecht een meisje te vondeling gelegd. 

Grote klokken zeggen
bim-bam, bim-bam.
Kleine klokken zeggen
tikke takke, tikke takke.
En die kleine polshorloges
tikketakke tiketakke tikketakke tik.
Uit: Alle liedjes met een hoepeltje erom. De meest gezongen kinderliedjes van dit moment, in tekst, muziek en beeld. 
Samenstelling Joke Linders en Toine Duijx. Illustraties Philip Hopman, Thé Tjong-King, Gertie Jaquet ea. Van Holkema & Warendorf, 2011. 
Onmisbaar dit boek. Zowat alle populaire kinderliedjes van vroeger staan erin, met fijne tekeningen en muzieknoten. 
Leer je kinderen al die leuke liedjes, fris zelf je geheugen op. En je humeur!

Soms schijnt de zon.
Soms wast de maan.
Soms is vlakbij
juist ver hier vandaan.

Soms tikt de tijd.
Soms staat ze stil.
Soms doet de klok
niet echt wat je wil.

Soms bloedt een hart.
Soms huilt een geest.
Soms wordt het later
en later als je leest.

Soms komt het einde.
Soms veel te vroeg.
Soms heb je nog
drie delen voor de boeg.

Soms breekt een stem.
Soms spreken ogen.
Soms zijn verhalen
ongelooflijk mooi gelogen.

Schijnt weer de zon,
giert weer de wind,
jij die met plezier
in een volgend boek begint.
Bart Moeyaert. Uit: Jij en ik en alle andere kinderen. De verzamelde verhalen en gedichten. Querido, 2013. 
Bovenstaand liedje is in 1998 geschreven voor de International Children´s Book Day, in opdracht van de International Board on Books for Young People, en in vier talen gepubliceerd op een affiche, met een illustratie van Gabrielle Vincent.

g godgans
en het was licht, de godgans gakte
de godganse dag op het water lopend
had hem toch het gevoel bekropen
dat de rode zon in de avondzee zakte
en hij er godganselijk niets van bakte

verbijsterd had hij zijn snavel geopend
en het was licht, de godgans gakte
vooral het vooruitzicht was zenuwslopend

hij was zwart, waardoor hij wit kakte
een dwaalgast, op een wonder hopend
al dopend de kwelders afstropend
juist leek het alsof er iets knakte
of het was licht, de godgans gakte
Saskia de Jong. Uit: De Deugende Cirkel. Gedichten en knipsels voor kinderen. De Harmonie, 2010.

Waarom ik altijd nee zeg
als er ja moet komen,
dat weet ik niet.

Er zit een nee in mij
vanbinnen,
een heel erg hard
niet-willen.

Drie kleine letters maken
vele grote grillen.

Waarom ik altijd nee zeg
als het ja moet zijn,
dat is een groot geheim.
Het is een soort verdriet,

ook al heb ik nergens pijn.
Frank Adam. Uit: Als de bomen straks gaan rijden. Tekeningen Milja Praagman. De Eenhoorn, 2011.