Heb je een favoriet gedicht? Vandaag is het moment om het met iedereen te delen. Het is wereldwijde Poem in your pocketday. Draag je favoriete gedicht bij je, deel  het op Facebook, Twitter, via email of simpel face to face. Hier mijn Pocketpoem voor vandaag:
reizen
paarden stonden met twee in de wei
koeien met acht of negen
schapen – te veel om te tellen
wij gingen te snel

soms zagen we reigers, dat
was een teken, geluk, of vogels
bijeen op een dakrand, een kind
op de fiets, een vrouw op het land,
we lazen de wind van hen af

we ruilden het doel voor het middel
het ginder voor hier, een plaats
aan het raam om naar buiten
te kijken, de koeien en paarden
te tellen en vragen te stellen:
wat voelen de zwaluwen
als ze verzamelen
hoog op de draden
boven het land
Miriam van Hee. Uit: De bramenpluk. De Bezige Bij, 2002.

Voor morgen
Als je morgen wakker wordt met vleugels,
ga dan niet meteen aan
weet ik wat voor mensen vragen
of zoiets kan,
en hoe zoiets kan,
of het goed is,
of misschien wel zonde.

Ook niet denken over wat je doen moet.
Laat de school maar wachten.
Vliegen moet je, op je eigen vleugels.
Voor je het weet
verlies je ze weer.
Want het wonder
duurt maar o zo even.
Jules de Corte. Uit: Van Alphen tot Zonderland. De Nederlandse kinderpoëzie van alle tijden. Verz. door Anne de Vries. Querido, 2000.

Voor mijn ouders
Sal Cohen en Bep Hartog
April, bloesemmaand
Zoveel jaren geleden

Ik zit sjiewe in de zon
onder de bloesembomen
en zeg kaddiesj

Opeens een zwaluw
die overvliegt

Ik zeg kaddiesj

die overvliegt naar het verleden
en mijn trouw, mijn liefde
met zich meedraagt

naar jullie
In de veewagon, het concentratiekamp
de gaskamer

April, bloesemmaand
Zoveel jaren geleden

Het is voorbij
Is het voorbij?
Ellen v.d. Spiegel Cohen. Uit: Dagkalender van de Poëzie 23 april, Meulenhoff 2012.

Maart roert zijn staart,
net als het lente zal worden
begint er een gruwelijk koude wind
uit het noorden te waaien, huiveringwekkend, in je hart,
in je lijf, tot in je vingertoppen, en wie houdt je vast,
je moet je armen wel om jezelf heen slaan lijkt het
om nog een beetje warm te worden, je hebt jezelf gelukkig nog.
Carla Bogaards. Uit: Zwemmen met je kleren aan, 12 maart. Scheurkalender jeugdpoëzie. Van Gennep, 2010.

Hazen vindt de mevrouw van de opvang het mooist.

Hazen zijn klaar om te rennen vanaf hun geboorte:
poten, oren, ogen al open, alles doet het meteen.
Geen dier is minder beschut dan een haas. Een haas
gaat slechts gekleed in weiland, in de afstand tussen
jou en hem. Een haas is naakt onder de hemel.
En egels vraag ik, hoe zit het met egels? Egels, zegt ze,
zijn kippig, traag, altijd aan het rommelen in de struiken
als kleine voddenboertjes. Ook mooi. Maar anders,
hulpelozer. Zoals ze proberen om hun zachtheid
te verstoppen in een fort van stekels. Hoe ze
er nooit in slagen te verdwijnen in zichzelf.
Hazen, zegt ze na een tijdje. Hazen zijn omgekeerde egels.
Ingmar Heytze. Uit: Ademhalen onder de maan. Podium, 2011.

Van alles wat ik schreef
zijn dit het minste woorden.
En tel ze na, het zijn er
nog te veel: zelf hou ik van
mijn mond vol tanden,
het aaien van dit blad, de
woordenschat van mijn
twee handen, het stokken
van mijn adem als ik zeg
dat ik je hier niet kan
vertellen wie of wat ik
voor je ben, omdat papier
me in de weg zit, en ik
het juiste woord niet ken.
Bart Moeyaert. Uit: Verzamel de liefde. Querido, 2004.
Vandaag heeft Bart Moeyaert de Boekenleeuw gewonnen voor zijn boek De Melkweg, zijn vijfde Boekenleeuw! Proficiat!

Tien bolle biggetjes
zien de volle maan
zien haar groot en licht en rond
aan de hemel staan.

Tien zotte biggetjes
zijn nog lang niet moe,
sluipen als hun mama slaapt
gauw naar buiten toe.

Tien dolle biggetjes
rennen in het rond,
klimmen in de hoogste boom,
rollen op de grond.

Tien stoere biggetjes…
en zo gaat het verder. Tot de maan verdwijnt…
Vrolijk nieuw prentenboek van Lindsey Lee Johnson,  bewerkt door Joke van Leeuwen, met prenten van Carll Cneut. De Eenhoorn, 2012. Van Cneuts illustraties moet je houden, ze zijn inventief en speels en razend populair dus vaak bekroond maar er zit ook altijd iets sombers in. 
Leeftijd vanaf 3 jaar, ook voor wat oudere kinderen.

Ver van mijn bed
is de maan op zijn luchtreis
zodat mijn vloer
glinstert als ijs.

Kijk ik omhoog
dan zie ik het maanlicht
buig ik mijn hoofd
komt mijn thuisland in zicht.
Willem Wilmink. Li Po (701-762) naar Arthur Cooper. Uit: Verzamelde liedjes en gedichten. Prometheus, 2010.

We gaan naar ons eiland vannacht.
We verbranden de boot die ons bracht.
We verbranden de veerman, verbranden de stad,
verbranden de pijn die je ooit hebt gehad,
verbranden de doden en hun namen.
We verbranden het land waaruit we kwamen.
De as laten we achter maar het vuur nemen we mee
over zee, op de wind, jij en ik en ons kind,
wij gaan naar ons eiland vannacht.

En daar is een tuin
en de poort staat open
en het blad valt van ons af
en ons kind hangt de appel terug aan de tak
en de slang verdwijnt in de hand waaruit hij kwam
en een stem in de tuin
zegt dat we thuisgekomen zijn.

We gaan naar ons eiland vannacht.
Sjoerd Kuyper. Uit: September. Nieuw Amsterdam, 2009.


Geen dichter voor kinderen, wel een richtinggevende literaire stem voor velen: afgelopen dinsdag overleed in Californië op haar 82e de Amerikaanse dichter Adriënne Rich (1929-2012).
Je zult
door deze deur gaan
of je zult er niet doorheen gaan.

Dingen zullen je tweemaal aankijken
en je moet terugkijken
en ze laten gebeuren.

Als je er niet doorheen gaat
is het mogelijk
waardig te leven

je opvattingen te behouden
je positie te handhaven
moedig te sterven

maar veel zal je verblinden,
veel zal je ontgaan,
tegen welke prijs wie weet?

De deur zelf
doet geen beloftes.
Het is maar een deur.

Either you will 
go through this door 
or you will not go through. 

If you go through 
there is always the risk 
of remembering your name. 

Things look at you doubly 
and you must look back 
and let them happen. 

If you do not go through 
it is possible 
to live worthily 

to maintain your attitudes 
to hold your position 
to die bravely 

but much will blind you, 
much will evade you, 
at what cost who knows? 

The door itself makes no promises. 
It is only a door.

Meer over haar werk en leven hier en hier.