Voorlezen moet, voordat je gaat slapen. Het liefst een lang verhaal, het langste dat je kunt vinden.

Maar als je vader, moeder, opa, oma, de oppas, je lievelingstante of je stiefbroertje daar geen zin in hebben of halverwege in slaap vallen omdat ze jou de hele dag achter de vodden hebben gezeten (of de computer) dan
is een leuk gedicht natuurlijk ook lang niet gek.

Alleen weet bijna niemand waar je die kunt vinden: leuke kindergedichten.
Gelukkig is dat voortaan simpel: die staan op dit blog.

De meeste ouders en opvoeders weten vaak ook niet welke leuke goede kinderboeken er allemaal zijn.
Kan je meester wel wat nieuwe ideeën gebruiken of wil je oma je persé een boek voor je verjaardag geven
en weet ze niet welke stuur ze dan door naar deze pagina!

 

“Hou van die hond” is een superboek. Het is spannend, grappig en een beetje zielig. De  gedichten in het boek maken het zelfs nog spannender, al kun je je dat misschien nauwelijks voorstellen.

“Hou van die hond” gaat over Jack, zijn hond, zijn juf en over woorden die soms zomaar gedichten worden. Hij schrijft korte berichtjes voor zijn juf, als ze een les ‘gedichten schrijven’ hebben. Dat doen jongens niet, schrijft hij, alleen meisjes schrijven gedichten. Hij kan niet eens gedichten schrijven omdat zijn hoofd leeg is, schrijft hij. En van dat gedicht dat ze hebben gelezen, over een rode kruiwagen en witte kippen, snapt hij niks, schrijft hij.

Dan maakt hij toch een eigen gedicht, over een blauwe auto vol modder, die hard over de weg rijdt. Zijn juf mag het niet hardop voorlezen en niet op het bord zetten, schrijft hij. Steeds meer gedichten schrijft Jack, en je komt er steeds een beetje verder achter dat hij over een geheim schrijft, een verdrietig geheim.

Dat ga ik hier natuurlijk niet verklappen, anders is het boek niet meer leuk maar ooohh wat een prachtig boek is dit.  Het is geschreven door de Amerikaanse schrijfster Sharon Creech. Die heeft nog meer geweldige boeken geschreven maar dit is het leukste. Meer over haar: http://www.sharoncreech.com/

Heb je ‘Ik wil een naam van chocola’ al ontdekt?

Dat is een vrolijk boek met meer dan honderd gedichten voor kinderen.  Veel gedichten in dit boek gaan over eten, dat kan niet anders met zo’n titel. Als je erin leest heb je de hele tijd zin om wat lekkers te pakken.  Je kunt dus beter eerst even een worteltje eten als je dit boek gaat lezen. Achter in het boek vertellen de dichters wat ze lekker vinden.

Weet je wat ik gek vind? Veel dichters zeggen dat ze niet kunnen koken.
Dat is toch vreemd?  Koken is bijna net zo leuk als een gedicht schrijven: iets maken wat er eerst nog niet was.  Ik denk dat dichters best goed kunnen koken maar dat ze dat zelf alleen nog niet weten.

Misschien is het tijd voor een speciale kookworkshop voor dichters.
Ik wil een naam van chocola. Querido, 2009.